Van kleine elektricien naar keynote speaker: interview met Willemijn van Erp
Maak nader kennis met Willemijn van Erp, specialist ouderengeneeskunde en bijna gepromoveerd. Tijdens het Verensocongres liet ze inspirerend zien hoe bijzonder ons vak is. Wij doen ervaring op met neurologische aandoeningen waar de neuroloog geen expert in is.
Wat wilde je vroeger worden?
Elektricien, ik had zo’n knutseldoos, ‘de kleine elektricien’ waarmee je zelf elektromagneten en zo kon bouwen. Later bleken mensen toch leuker dan draadjes. In de bovenbouw van de middelbare school wilde ik kinderpsychiater worden en daarom ben ik geneeskunde gaan studeren. Eenmaal op de neurologie beland als dokter viel me op dat we de mensen die niet beter werden in het ziekenhuis weinig te bieden leken te hebben. Na een dag met Bert Keizer te zijn meegelopen was ik verkocht. Over mijn eerdere keuze voor de neurologie zei hij: ‘Dat kan de beste overkomen.’ Hierover schreef Willemijn eerder in het TvO.
Wie is jouw inspiratiebron wat onderzoek betreft?
Jan Lavrijsen, vanwege de manier waarop hij mensen in beweging krijgt voor iets dat groter is dan zijzelf. Ik heb sowieso heel veel bewondering voor de mensen in de begeleidingscommissie van mijn onderzoek. Het zijn stuk voor stuk integere dokters en wetenschappers zonder dubbele agenda. En de families van patiënten met ernstig hersenletsel zijn een inspiratiebron voor mij. Ik vind het ontroerend hoe zij, in de onvoorstelbare toestand waarin ze beland zijn, toch slagen in het vertegenwoordigen van de belangen van hun geliefde.
Is er iets wat je graag zou willen of eigenlijk moet, maar niet durft?
Er zijn best veel dingen die ik eigenlijk niet durf hoor. En dan doe ik het toch maar. Als kind was ik ontzettend verlegen. Maar later kwam ik er achter dat van de meeste dingen die ik wil niemand last heeft en toen ging het beter. Keynote speaker zijn op het Verensocongres vond ik bijvoorbeeld heel spannend, dat is natuurlijk een podium waar je jezelf enorm belachelijk kunt maken. Maar zelfs als dat gebeurt, valt zo’n ervaring nog steeds best mee, als je het vergelijkt met de échte ellende die mensen mee kunnen maken. Neem je ego vooral niet te serieus, haha. Zonder je verantwoordelijkheid en je missie uit het oog te verliezen.
Wat moeten AIOS weten over jouw onderzoek?
Complexe hersenaandoeningen, zoals langdurige bewustzijnsstoornissen maar ook MS en de ziekte van Parkinson, komen veel voor in het verpleeghuis. Geen enkele specialist kent deze mensen in deze kwetsbare fase van hun aandoening beter dan de specialist ouderengeneeskunde. Ken dus de basics.
Wat is je motto?
“Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.”, van K. Schippers.
